شمس الدین

شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ )فضل اﷲ. از سربداران خراسان (جلوس و استعفا 749 هَ .ق .). بعد از قتل کلواسفندیار، مردم خواستند لطف اﷲ پسر امیر مسعود را به امارت انتخاب کنند، ولی خواجه شمس الدین علی به مناسبت آنکه او طفل بود این کار را مصلحت ندید و خواجه فضل اﷲ برادر امیر مسعود را به ریاست رسانید و او را نایب لطف اﷲ قرار داد. شمس الدین هفت ماه ریاست کرد و چون مردی درویش مسلک و گوشه گیر بود، پس از هفت ماه قریب به چهارهزار خروار ابریشم از خزانه ٔ سربداران برداشته خود را از سلطنت خلع نمود و چون شنید طغاتیمورخان مصمم کشیدن انتقام از سربداران است بکلی از کار کناره گرفت . (فرهنگ فارسی معین ).