عداء
نویسه گردانی:
ʽDʼʼ
عداء. [ ع ِ ] (ع اِ) سنگی نازک که بدان چیزی را بپوشانند. (از اقرب الموارد) (قطرالمحیط). در محیط المحیط عِدو را بدین معنی نوشته و گوید جمع آن عِداء است و ذیل عِدی نویسد: سنگی است رقیق که بدان چیزی را پوشانند. || (مص ) خصومت کردن با کسی و دشمن او شدن . (اقرب الموارد). || پی یکدیگر زدن . || پی یکدیگر زدن و انداختن دو شکار را در یک تک . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
واژه های همانند
۲۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
شیرین ادا. [ اَ ] (ص مرکب ) که با شیرینی ادای سخن کند. کسی که گفتار او با بلاغت و فصاحت بود. (ناظم الاطباء). خوش سرا و خوش بیان . (آنندراج )...