ظهراب

این واژه در اصل از «ظهر» و« آب» درست شده است.«ظهر» به غلط با حرروف عربی نوشته شده است و اصل آن در اوستا زَاُثرَzaothra و در پهلویzavrو زوهر zohr است.امروزه زردشتیان آن را آب «آبزور» می نامند که معنی دهش و نذر آشامیدنی و مایع را می دهد. به نظر می رسد که «آّب» ظهراب حشو باشد از نوع رمد چشم ،فینال آخر چرا که رمد چشم درد و فینال آخر معنی می دهد. برای دریافت توضیح بیشتر می توانید به وبلاگ من به نشانی http://zohrabmadadi.ir/ مراجعه کنید.

ظهراب . به معنی . پلنگ

ظهور کننده

بختیاری قومی است که در زاگرس میانی زیست می کند و در چند استان پراکنده اند.این قوم دراین دژ طبیعی توانسته است خود را از آسیب هجوم دیگر اقوام حفظ کند .ضمن این که در بحرانی ترین شرایط به دفاع از سرزمین ایران به پا خاسته است و هیچ گاه در اندیشه ی جدایی از ایران عزیز نبوده است.این را نه از خود می گویم بلکه تاریخ گواه آن است گرچه برخی خواسته اند پرده ای در برابر چشمان تیزبین تاریخ بکشند و نمایی دیگر را به نمایش بگذارند و کارهایی هم انجام داده اند ولی حق از آن حقدار است و ماه در پشت ابرها نمی ماند. این قوم باستانی هنوز برخی آداب ادیان باستانی خود را نگهداشته است مانند : 1- هیچ گاه روی آتش آب نمی ریزند یا بهتر بگویم آتش را خاموش نمی کنند و اگر مجبور شوند مثلاً ذغالی را خاموش کنند روی آن کاسه ای می نهند تا به خودی خود خاموش شود. 2- به افراد بی عرضه و نالایق «او به چاله ریزaw-be-čâle-rēz(riz)» گویند یعنی کسی که آتش را خاموش می کند و آن را نگه نمی دارد. 3- همیشه روی بلندی ها می روند و روبه امامزاده ها سلام می دهند . 4- هیچ گاه در تاریکی شب چیز سفیدی مانند شیر،ماست ، نمک ،تخم مرغ و