مشمول ذمه

این واژه که توسط کاربران اضافه شذه، صورت غلط واژه‌ی مشغول‌الذمه است.

اینجانب مدرس ادبیات هستم، اصطلاح "مشمول الذمه" وجود خارجی ندارد و غلط میباشد و صحیح آن "مشغول الذمه" میباشد؛ لطفاً جهت جلوگیری از اشتباه حذف بفرمایید.

آقای دبیر درست میفرمایند دوستان پرسش: چرا مشمول الذمه صحیح نیست؟ زیرا منظور این نبوده که تعهدی شامل حال شخص شده است (گرچه امروزه ما گرایش داریم که آن را چنین تفسیر و تعبیر کنیم!) بلکه منظور این است که تعهدی به شخص اختصاص یافته است. بنابراین مشغول الذمه صحیح است و مشمول الذمه ، مشمول الضمه ، مشمول الزمه ، مشغول الضمه ، مشغول الزمه ، مشمول ذمه ، مشمول ضمه ، مشمول زمه ، مشغول ضمه ، مشغول زمه ، مشمول ضمبه، مشمول ذنبه و… همگی نادرست هستند. منبع: لغتنامه دهخدا، فرهنگ فارسی

در خصوص این دو اصطلاح نباید به مفهوم آنها جهت تمایز تمسک کنیم بلکه باید به قدمت و سابقه استفاده از آنها رجوع شود. هر کدام در مکتوبات به لحاظ تاریخ زودتر استفاده شده اند ارجح هست

جناب آقای نوراالدین وجناب علی آقای عزیز ما در ادبیات فارسی به قطع ویقین نمی توانیم بگوییم معنی فلان واژه چه می شود چون بستگی به جمله دارد.حال ما در مورد واژه ی عربی صحبت می کنیم. مشمول ذمه یعنی زیر دین کسی بودن(این را مخاطب مشخص می کند) مشغول الذمه یعنی دینِ کسی را تقبل کردن ودر انجام آن دین کوتاهی نکردن(این را "من"مشخص می کند) بحث در دو کلمه ی مشمول ومشغول تکلیف ذمه و الذمه رامشخص می کند.

زرشک

دوستان عزیز قاعده کلی نوشتن کلمات اینگونه است: کلمات همونجور که ادا میشن نوشته میشن مگر استثنائات. مثل خواهر، خواست، بالطبع و... که در این سه کلمه ما حرف "و" و "ال" رو اصلا ادا نمیکنیم ولی نوشته میشن. بنابراین نوشتن کلمه مشمول ذمه کاملا غلطه و شکل صحیح اون "مشمول‌الذمه" است. مضافا بر اینکه اصولا ما کلمه‌ای به نام "مشغول‌الذمه" نداریم و چیزی که به اشتباه در محاورات و فیلم و سریالها گفته میشه کاملا اشتباهه.

اگه ما کلمه "مشغول‌‌الذمه" رو به صورت تک تک بررسی و معنی کنیم چیز قابل قبولی ازش درنمیاد ولی کلمه "مشمول‌‌الذمه" کاملا معنی میده (شامل دین کسی شدن) و این نشونه صحت نگارش این کلمه‌ است. بنابراین کلمه‌‌ "مشغول‌الذمه" وجود خارجی نداره و اصرار بر نوشتن اون کاملا بی‌مورده. در کامنت بعد با چند مثال دیگه‌ بحثم رو پی میگیرم.

ادامه کامنت قبل: عده معدودی کلمه "بوذرجمهر" رو "بوزرجمهر" مینویسن و معتقدن "بوزرجمهر" ریشه فارسی کلمه "بزرگمهر" هست در صورتی که به اونا باید گفت "بوذرجمهر" عربی شده کلمه "بزرگمهر" هست و نوشتنش به صورت "بوزرجمهر" کاملا اشتباهه. مثال دیگه: چند سالیه که ما با کلمه "ویدئوکلوپ" مواجهیم که عده‌ای معتقدن "کلوپ" غلطه و درست اون "کلوب" هست (کلاب=باشگاه). این عده هنگام نگارش اون چنین عمل میکنن: "ویدئوکلوب" در حالی که "ویدئوکلوپ" فارسی شده "ویدئوکلوب" هست. همونطور که ما به جای "کردیت‌کارد" میگیم "کردیت‌کارت". ابوالحسن نجفی در کتاب "درست بنویسیم" خود کلمه  "تسویه‌حساب" رو به صورت "تصفیه‌حساب" نوشته و در توجیه کارش گفته "تصفیه‌حساب" به معنی صاف‌سازی حسابه و "تسویه‌حساب" به معنی سواسازی حساب در صورتی که اینگونه نیست و ما نمیتونیم بنا رو بر ریشه کلمات بذاریم و اونا رو ترجمه کرده و برداشتمون رو قانون کنیم. بنابراین اصرار بر ریشه‌یابی کلمات کار کاملا غلطیه. کاش ابوالحسن نجفی زنده بود و میتونستم در مورد خیلی کلمات با او بحث میکردم.

سلام دوستان کلمه مشمول الذمه یه واژه فقهی میباشد که در بحث وکالت نیز زیاد استفاده می‌شود و به معنای دین بر عهده کسی داشتن میباشد. در مورد مشغول ذمه نظری ندارم.

مشغول الذمه درسته بحث نکنین دیگه من اینو از ی جای معتبر شنیدم کسایی ک میخوان ثابت کنن مشمول الذمه درسته کمی تحقیق کنن

فارسی را پاس بدارید چکار به لغت عرب

پس یک کلام ختم کلام،واژه مشمول الذمه با توجه به مثال هایی که در بالا زدم و توضیحات کامل که عرض کردم درست است.

چ

با سلام . ذمه بعمنای گردن . مشمول به بمعنای شامل شدن هستند . کاربرد این کلمه در مکالمات روزمره ، منظور از مشمول ذمه شما شدم . یعنی شما را به زحمت انداختم . مدیون شما شدم . کارم گردن شما افتاد .

سلام. این عبارت در عربی آمده است و در کتب لغت عربی اگر نگاه بفرمایید بصورت مشغولیت ذمة می‌آید یعنی ذمّۀ او نسبت به این عهد گرفتار شده و آزاد نیست. مثلا در کتاب طراز اللغه سید علی خان آمده: والوجوب عند الفُقهاءِ: عبارةٌ عن شُغلِ الذِّمَّةِ. یا در مصباح المنیر فیومی آمده: وَ لِأَنَّ شُغُلَ الذِّمَّةِ یَقِینٌ فَلَا تَحْصُلُ الْبَرَاءَةُ مِنْهُ إِلَّا بِیَقِینٍ کَمَا لَوْ أَجْنَبَ و ظَنَّ أَنَّهُ اغْتَسَلَ و کَذَا لَوْ دَخَلَ وَقَتُ الصَّلَاةِ و ظَنَّ أَنَّهُ صَلَّى أَوْ ظَنَّ أَنَّهُ أَخْرَجَ الزَّکَاةَ إِلَى غَیْرِ ذَلِکَ لَا أَثَرَ لِهَذَا الظَّنِّ... یعنی زمانی که ذمۀ کسی به کاری مشغول شد و بر گردنش آمده باید ذمۀ خود را آزاد سازد بوسیله یک یقین... . مشخص است که این مشغولیت ذمه در مقابل آزادی آن است.

مشمول الذمه شما بشم اگه درستش را بگید