سرشت . [ س ِ رِ ] (اِ) افغانی عاریتی و دخیل «سریشت » ۞ ، «سیریشت » ۞ (طبیعت ، مزاج )، «سرش » ۞ (سریش ، چسب ، چسبندگی ) = «سلش ، سلخ ، سلشت » ...
در پارسی باستان (پهلوی) به آن یَتیش (Yatish) گفته می شد. "سرشت" نیز واژه پارسی/افغانی ست و هر دو می توانند بجای "خاصیت" که اربی ست بکار بروند.
سرشت. [ س ِ رِ ] (مص مرخم ، اِمص). از سرِشتَن= خلق کردن، آفریدن، شکل دادن/تشکیل، خمیر کردن، آغشتن، مخلوط/ترکیب ساختن/کردن، سریشیدن . [ س ِ دَ ] (مص ) ...
می سرشت . [ م َ / م ِ س ِ رِ ] (ص مرکب ) می گون . می گونه . که طبیعت می داشته باشد. که به سرشت و طینت شراب باشد. که چون می سرخگون و مستی...
کج سرشت . [ ک َ س ِ رِ ] (ص مرکب ) آنکه طبیعةً بد آفریده شده است . بدذات . بداصل . بدگهر. کج نهاد. (فرهنگ فارسی معین ).
چار سرشت . [ س ِ رِ ] (اِ مرکب ) چارطبع. طبایع اربعه . امزجه ٔاربعه . حرارت و برودت و رطوبت و یبوست : نقش این هفت لوح چار سرشت ز ابتدا جز یکی ...
خوب سرشت . [ س ِ رِ ](ص مرکب ) خوش طبیعت . خوش طینت . خوش ساخته : در گشادی و درشدی ببهشت دیدی آن نقشهای خوب سرشت .
خوش سرشت . [ خوَش ْ /خُش ْ س ِ رِ ] (ص مرکب ) خوش فطرت . خوش طینت . خوش ذات .
ماه سرشت . [ س ِ رِ ] (ص مرکب ) ماه اندام . ماه طبع. که طبیعتی چون ماه دارد : با ما غمت ای فقاعی ماه سرشت هنگام وفا تخم جفاکاری کشت آن دل ...
موم سرشت . [ س ِ رِ ] (ص مرکب ) آنکه مانند موم نرم باشد. موم طبیعت : این هیون هین و این جمل مؤمن نهاد موم سرشت لین را گناهی نیست . (مرز...