پیروز

واژه ی پارسی در معنی 'رسیدن به هدف'.. و ' دسترسی یافتن به مقصود 'بوده است... برخلاف اعتقاد معمول ، این واژه در معنی 'فتح و درهم شکستن' نیست ! بلکه از "پیروز" و "پیروزی" همواره بدست آوردن آنچه مورد خواست و میل بوده منظور می بود و نه لزومآ معنی 'قلع و قمع و نتیجه ی حمله و نبرد ' !.. (گرچه هر حمله و بالاخره شکست دشمن نوعی "پیروزی" محسوب می شود ، اما همه ی آنچه که "پیروزی" بحساب می رود حمله و یورش نیست!). عرب این واژه پارسی را پس از حمله و کشتار تاریخی خود 'فیروزی' خواند (بدلیل گویش محدود خود!) و به تقلید از پارسی زبانان ، میان اقوام سامی ایشان رایج شد.