اصیل

این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان (اربان) آن را از واژه پهلوى آسِل-آسیل Asil-Asel به معناى اول ، نخست ، ابتدا برداشته و معرب نموده و ساخته اند : أصل ، اصیل ، اصالة ، اصول و ... همتایان پارسى آن اینهاست: آماتا Amata (پهلوى: اصیل، بزرگزاده ، نجیب
زاده ) ، اِریک Erik (پهلوى: اصیل ، شریف، نجیب، آریایى) ، بونومند Bunumand (پهلوى:اصیل، ریشه دار ، شریف زاده ، بزرگزاده ) ، پدگوهرPadgohar (پهلوى: اصیل، نژاده) ، گوهریک Goharik (پهلوى: اصیل ، اشراف زاده) باگهر Bagohar (پهلوى: اصیل ، نیک نژاد) نژاده Nezhadeh
(نیک نژاد ، اصیل) ، تبارمندTabarmand (پهلوى: اصیل، داراى نام و تبار) ، ایر- اِر ir -Er (پهلوى: اصیل ، شریف، آریایى) ، تومایا Tumaya (پارسى باستان : تَئومایا:اصیل ، دودمان شریف)