شمس
نویسه گردانی:
ŠMS
این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان(اربان) آن را از واژه پهلوى شمسا Shamsa به معناى فروغ ، پرتو و خورشید برداشته و معرب نموده و ساخته اند : الشمس ، شُموس ، شَمِسَ-یَشْمَسُ و ...!!! همتایان دیگر آن در پارسى اینهاست: خور-هور Xur - Hur (پهلوى: خورشید،
آفتاب) ، خورشید-هورشید Xurshid-Hurshid ، آفتاپ Aftap (پهلوى: تابش خورشید ، خورشید) ، زابْزِبا Zabzeba (پهلوى: خورشید ، آفتاب) ، کُکْما Kokma (پهلوى: خورشید - آفتاب) ، مهر Mehr (پهلوى: میهْرْ ، میتْرْ : خورشید ، عشق ) ، شید Shid (پهلوى: نور ، پرتو ، فروغ ،
هور ، آفتاب)
واژه های همانند
۱۷۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۸ ثانیه
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) قمی . از گویندگان قم بود. ابیات زیر از هجویه ای است که او گفته :در خدمتت ای صدر فلک مرتبه دزدیست کو زهر ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) کاشی . شاعر و مداح خواجه بهاءالدین صاحب دیوان جهانگشای جوینی بود و تاریخ غازان خان را نظم کرد. (از تاریخ ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن احمد ذهبی ، مکنی به ابوعبداﷲ. از مشاهیر مورخان و محدثان شافعی بود. (یادداشت مؤلف ). رجوع به ذهبی ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن فخرالدین مسعودبن عزالدین حسین دوم از ملوک شنسبانیه ٔ بامیان است . وی برادر حسام الدین علی است . ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن عمربن عبدالعزیز. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به محمدبن عمربن عبدالعزیز شود.
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمد. لقب خواجه حافظ، شاعر بزرگ و نامدار ایران . رجوع به حافظ شود.
شمس الدین . [ ش َسُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن قیس رازی . معروف به شمس قیس رازی . دانشمند و ادیب قرن هفتم هجری (وفات پس از 628). وی از مردم ری...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن مکی بن حامدبن احمد دمشقی نبطی عاملی جزینی . ملقب به شمس الدین و مکنی به ابوعبداﷲ و معروف به شه...
شمس الدین .[ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمد سورغازی شاه . از سلاطین بنگاله (جلوس 960-962 هَ . ق .). (فرهنگ فارسی معین ).
شمس الدین .[ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمد علی وابکنوی . دانشمند و منجم قرن هفتم هجری . وی از مردم حوالی بخارا است و به رصد کواکب مشغول بوده ...