دست کشی

دست کشی. [دَ کِ]. (حامص مرکب). دست بداشتن. دست شستن. دست کشیدن از کار یا مشغله ای. بترک چیزی یا کاری گفتن. (دَ. کِ دَ) 1 - (مص ل .) دست مالیدن . 2 - ترکِ چیزی گفتن . 3 - (مص م .) تربیت کردن ، پرورش دادن. فرهنگ فارسی معین انگلیسی:desist، stop cease refrain from end kick give up suspend break off abstain discontinue leave off have done with give over forbear belay