عون . [ ع َ ] (ع مص ) میانه سال گردیدن زن . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). «عون » شدن زن . (از اقرب الموارد). || (اِمص ) یاری و مددکاری . (غیاث اللغات ). مددکاری و دستگیری و حمایت و اعانت . (ناظم الاطباء)
: بلند حصنی دان دولت ودرش محکم
به عون کوشش بر دَرْش مرد یابد بار.
(از تاریخ بیهقی ص 277).
اکنون آن شرط نگاه دارم بمشیة اﷲ و عونه . (تاریخ بیهقی ).
از حفظ و عون یزدان در سرد و گرم دهر
بر شخص عالی تو شعار و دثار باد.
مسعودسعد.
قوت گرفت و قوت او هست برفزون
از عون و رای پیر تو بخت جوان ملک .
مسعودسعد.
بزرگ بارخدایا تو ملک و دولت را
چو عقل مایه ٔ عونی چو بخت اصل نجاح .
مسعودسعد.
ای سپاه حق به عون رای تو
کرده بر لشکرگه باطل کمین .
خاقانی .
ترکیب آب و خاک به عون بقاش باد
تا بر بساط خاک سر آید زمان آب .
خاقانی .
آن را که عون و نصرت ایزد مدد دهد
افلاک جمله عدّت و اجرام لشکر است .
ظهیر.
امید در عون باری تعالی و اقبال ایام دولت بست . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص
225).
حساب طالع از اقبال کردش
به عون طالع استقبال کردش .
نظامی .
بخواهم که شاها عنایت دهی
که باشد مرا عون تو پرّ و بال .
کشفی .
-
بعون اﷲ ؛ به یاری خداوند
: چنانک یاد کرده آید بعون اﷲ تعالی و حسن توفیقه . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص
111). بعون اﷲ عزوجل هر مملکتی را که گرفتم رعیتش را نیازردم . (گلستان ).
-
عون الهی ؛ استعانت و دستگیری خداوند. (ناظم الاطباء).
|| (اِ) پشتیبان و یاری گر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). پشتیبان در کار و یارگر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). واحد و جمع و مذکر و مؤنث در وی یکسان است . ج ، أعوان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). عرب گوید: جأت السنة و جاء معها أعوانها؛ یعنی خشک سالی آمد و یاران آن (ملخ و گرگ و بیماری ) نیز آمدند. (از اقرب الموارد)
: جلال دولت عالی محمد محمود
که عون و ناصر او باد جاودان یزدان .
فرخی .
فرعونیان بی فر و عونند لاجرم
اصحاب بینش ید بیضای من نیند.
خاقانی .
نی به سحر ساحران فرعونشان
می کشید وگشت دولت عونشان .
مولوی .
|| خادم . (اقرب الموارد). خدمتگزار. نوکر. خدمتکار. || (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی . (مهذب الاسماء).