آتش خوار. [ ت َ خوا
/ خا ] (اِ مرکب ) آتش خواره . شترمرغ . نعامه .
۞ ظلیم . اشترمرغ . || (نف مرکب ) مجازاً، سخت ستمکار
: ببَرَد آب عالم ابرار
مدحت پادشاه آتش خوار.
سنائی .
در بعض فرهنگها معنی سمندر نیز به این کلمه داده و دو بیت ذیل را شاهد آورده اند
: خسرو است و سوز دل وز ذوق عالم بیخبر
مرغ آتش خواره کی لذت شناسد دانه را.
امیرخسرو دهلوی .
مرغ آتش خواره جز اخگر نخواهد دانه را.
عرفی .
و این سهوی است ، چه سمندر مرغ نیست و مراد این دو شاعر از مرغ آتش خوار وآتش خواره همان نعامه و ظلیم است .