آل کرت

آل کرت .[ ل ِ ک َ ] (اِخ ) طبقه ای از ملوک شرق ایران از نژاد غوریان که از 643 تا 791 هَ .ق . حکومت رانده اند و پای تخت آنان هرات بود. سرسلسله ٔ این دودمان شمس الدین محمد دخترزاده ٔ ملک رکن الدین ، و او بزمان جدّ خویش رکن الدین یکی از سران سپاه و از مقربین چنگیز بود (643-676)، و پس از او رکن الدین کهین پسر شمس الدین محمدبجای او نشست (677-705)، و بعد از رکن الدین کهین پسر او فخرالدین بمقام پدر رسید (705-706)، چهارمین فرمانروای این سلسله غیاث الدین پسر فخرالدین است (707-729)، و پنجمین آنان شمس الدین محمد (729-730)، ششمین ملک حافظ (730 -732)، و هفتمین این دوده معزالدین حسین است (732-771)، و پس از او پسرش غیاث الدین جای پدر گرفت (771-783)، و او را امیرتیمور گورکان مغلوب کرده و با پسر بماوراءالنهر فرستاد و در آنجا در 787بامر او بقتل رسیدند و سلسله ٔ آل کرت منقرض گردید.