ابن حاجب
نویسه گردانی:
ʼBN ḤAJB
ابن حاجب . [ اِ ن ُ ج ِ ] (اِخ ) جمال الدین ابوعمرو عثمان بن عمربن ابی بکر، نحوی معروف (570 -646 هَ .ق .). اصلاً ایرانی از نژاد کرد و پدرش حاجب امیرعزالدین موسک بوده . مولد او مصر. در قاهره علوم ادبی و فقه آموخت و چندی در دمشق تدریس کرده . کتب او با اسلوبی واضح و روشن نوشته شده است . از تألیفات اوست کتاب کافیه در نحو. شافیه در صرف و آن کتاب در همه اقطار ممالک اسلامی متداول و معروف است . و مختصرالمنتهی که خلاصه ای از کتاب دیگر او موسوم به منتهی السؤال والامل است و این مختصر نیز مهمترین ِ کتب اصول شمرده میشود و بر آن شرحهای بسیار نوشته اند. و المقصدالجلیل فی علم الخلیل . الامالی . القصیدةالموشحة بالاسماء المؤنثه . مختصرالفروع یا جوامعالامهات در فقه مالکی . و مفصل در نحو.
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۲ ثانیه
ابن حاجب النعمان . [ اِ ن ُ ج ِ بِن ْ ن ُ ] (اِخ ) ابوالحسین عبدالعزیزبن ابراهیم کاتب . او در زمان خویش درفضل و نبالت و معرفة کتابت دواوین ...