ابوالحسن الحرانی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ نِل ْ ح َرْ را ] (اِخ ) ثابت بن ابراهیم بن زهرون ، عم ابراهیم بن هلال صابی ، کاتب معروف . او طبیبی حاذق و مصیب در تشخیص ولیکن در تعلیم دانسته های خود ضنت داشت . مولد او رقه به سال
283 هَ . ق . بود و در زمان عزالدوله بختیار به بغداد میزیست و آنگاه که ابن بقیه وزیر عزالدوله دچار بیماری صعب و مشرف بهلاک بود بمعالجه ٔ ابوالحسن بهبود یافت و از وزیر و کسان وی مالی وافر بدو رسید. به سال
364 او را بملازمت خدمت عضدالدوله ٔ دیلمی خواندند و وی امتناع ورزید. از تصانیف اوست : اصلاح مقالاتی از کتاب یوحنابن سرافیون و ترجمه ٔ کتبی از فیلغریوس چون کتاب القوباء
۞ و کتاب مایعرض الملئة و الاسنان و مبحث . و خود او راست : کتاب جواب سوءالات و آن پاسخهائی است بر اسئله ای چند که از وی کرده اند. وفات وی به بغداد در سنه ٔ
369 بود.