ابوالحسن باخرزی
نویسه گردانی:
ʼBWʼLḤSN BAḴRZY
ابوالحسن باخرزی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ خ َ ] (اِخ ) علی بن الحسن بن ابی علی بن ابی الطیب الباخرزی . شاعر مشهور. او در جوانی مشتغل بفقه مذهب امام شافعی و تلمیذ شیخ ابومحمد الجوینی والد امام الحرمین بود. پس شروع بفن کتابت کرد و بدیوان رسائل راه یافت و در صروف دهر نشیب و فراز بسیاردید و در سفر و حضر بعجایب روزگار آشنا گشت و جنبه ٔادب او بر فقاهت بچربید و بعربیت و شعر مشهور گشت ودیوان شعر او مجلدی بزرگ است و کتاب دمیةُالقصر و عصرة اهل العصر تصنیف کرد و آن ذیل یتیمه ٔ ثعالبی است در ترجمه ٔ حال عده ای کثیر از ادبا و شعرا و جز آن . وابوالحسن علی بن زید البیهقی را بر کتاب او ذیلی است مسمی به وشاح الدمیه و او در مجلس اُنسی به سال 467 هَ . ق . در باخرز کشته شد و خونش هدر و پایمال گشت .
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.