ابوبکر شبلی

ابوبکر شبلی . [ اَ بو ب َ رِ ش ِ ] (اِخ ) جعفربن یونس خراسانی . و بعضی نام او را دلف بن جحدر متولد به سامرا گفته اند. او از زهاد و یکی از سران شیوخ متصوفه شاگرد ابوالقاسم جنید و در فقه بمذهب مالک و کتاب موطا را از بر داشت و در کامل بهائی آمده است که اواز بزرگان دماوند (و بقولی والی آنجا) بود و از دست یکی از ملوک طبرستان بسفارت بغداد شد و بدانجا طریقت تصوف گزید. وفات او هم در بغداد به 87 سالگی در سنه ٔ 334 یا 335 هَ . ق . بود و مدفن او بمقبره ٔ خیزران است . کلمات قصار او در زهدیات و مواعظ مشهور است .