ابه
نویسه گردانی:
ʼBH
ابه . [ اَ ب َه ْ ] (ع اِ) رسوائی . ننگ . || (مص ) شرم . شرم داشتن . (مصادر بیهقی ).
واژه های همانند
۳۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۳ ثانیه
ابه . [ اَ هِن ْ ] (ع اِ) اَبْهی . ج ِ بَهْو.
ابه . [ اَب ْه ْ / اَ ب َه ْ ] (ع مص ) یاد آوردن چیزی را. یا فراموش کردن و باز یاد آوردن . دریافتن چیزی که فراموش کرده باشند.
ابه . [ اَ ب َه ه ] (ع ص ) گلوگرفته . اَبح ّ.
ابه . [ اَ ب َ ] (ترکی ، پسوند) در بعض اعلام ترکی این کلمه چون مزید مؤخری آمده است و نمیدانم معنی آن چیست ، اگر حرف اول آن مضموم باشدش...
ابه . [ اُ ب ِ ] (اِخ ) ۞ جزیره ای است از گنگ بار ۞ یونان بمغرب شبه جزیره ٔ یونان در دریای اژه که بقرون وسطی آنرا نگروپن ۞ مینامیدند و...
ابه . [ اُب ْ ب َ / ب ِ ] (ترکی ، اِ) مخیم و طائفه و ایلی از ترک :ای بیوک اُبّه و کیخای ده دبّه آوردم بیا روغن بده .مولوی .
ابه . [ اُب ْ ب َ ] (اِخ ) نام شهریست به افریقیه از ناحیه ٔ اُرِبس و میان آن و قیروان سه روزه راه باشد. این شهر بکثرت فواکه مشهور و بدانج...
ابه . [ اَ ب َه ْ ] (ع اِ) اَب . پدر.
ابه . [اِ ب َه ْ ] (ع اِ) ننگ و گویند خشم . (مهذب الاسماء). ننگ و رسوائی . (منتهی الارب ). آنچه از او شرم دارند.
ابه باشی . [ اُب ْ ب َ / ب ِ ] (ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) (مرکب از اُبّه ، بمعنی ایل و طائفه + باشی ، رئیس ) رئیس و ریش سفید مردمی چادرنشین .