احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن حکم حفصون . عالمی مدقق و در منطق بصیر و از علوم فلسفی مطلع و طبیبی معروف است . او نزد حاجب جعفر صقلی میزیست و بر خواص او مسلط بود جعفر او را طبیب خاص مستنصرباﷲ کرد. پس از وفات جعفر او از حلقه ٔ اطبای درباری کناره کرد و تا گاه وفات شغلی نورزید. (عیون الانباء ج 2 ص 46).
واژه های همانند
۳,۱۷۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۸۰ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوحامد، ملقب به بهأالدین . او راست : کتاب مناقضات . و حاجی خلیفه گوید: ولما وقف علیها الشیخ تقی الدین السبکی انشد ل...
احمد. [اَ م َ ] (اِخ ) ابوحامدبن موسی بن حاتم بن عطیةبن عبدالرحمان ، از مردم زندنه قریه ای به بخارا. محدث است و از سهل بن حاتم روایت کند....
احمد. [ اَ م َ ] ((اِخ ) سلطان ...) ابوحامد (شیخ ...). خوندمیر در حبیب السیر ج 1 ص 293 آرد: در این سال (236 هَ .ق .) شیخ ابوحامد سلطان احمد که ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوحامد مروزی . رجوع به احمدبن عامر ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحرث . رجوع به احمدبن محمد مکنی به ابوالحرث ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن آیبک شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن سباء(؟) شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن عبداﷲ بکری ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالحسن . رجوع به احمدبن عبداﷲ عجلی شود.