احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن علی المادرائی الکاتب .ابوعبیداﷲ محمدبن عمران مرزبانی در موشح (ص 350) آردکه احمدبن محمد کاتب مرا حدیث کرد که علی بن عبداﷲبن المسیب او را حدیث کرد که چون احمد بن علی مادرانی ،ابوالعباس بن ثوابه را در قصیده ٔ خود این هجا گفت :
اما الکبیر فمن جلا
لته یقال له لبابه
و اذا خلا فممدّدُ
فی البیت قد رفعوا کعابه
و ارفض عنه زهوه
و تقشعت تلک المهابه .
علی بن عباس رومی او را بقصیده ای جواب داد که این ابیات از آن است :
و أحلت فی بیت و ما
زلت البعید من الاصابه
انی یکون ممدّداً
رجل و قد رفعوا کعابه
لکنه بیت عرا
ک لذکر معناه صبابه
فعمیت عن سنن الطر
یق و ظلت ترکب کل لابه .
واژه های همانند
۳,۱۷۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۸۰ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود ادیب ، ملقب بشمس الدین . او راست : شرح عمدةالمفید و عدةالمجید فی معرفة لفظ التجوید علی بن محمد سخاوی .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود اصم . رجوع به احمدبن محمود قرامانی شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود برسوی ، معروف به ابن اخ منلا عربشاه . او راست : حاشیه بر شرح مفتاح سعدالدین .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود ثقفی ، مکنی به ابوطاهر. محدث اصفهانی . وفات 455 هَ .ق .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود جندی ، ملقب به شیخ الامام . او راست : المقالید. عقودالجواهر فی علم التصریف .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود سمرقندی ، معروف بخشاب و ملقب برضی الدین . او راست : نفائس الکلام و عرائس الأقلام در انشاء فارسی .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود عمر خجندی ، ملقب بتاج الدین . او راست : الاقلید، شرح مفصل زمخشری .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود العمودی الهمدانی ، مکنی به ابوعبداﷲ. رجوع به احمدبن محمد عمودی ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود قرامانی اصم (شیخ ...). متوفی به سال 971 هَ .ق . او راست : لطائف نامه بترکی . تفسیرالتفسیر و آن حاشیه ای بر ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود مفتی . رجوع به احمدبن محمود مشهور بقاضی زاده و قاضی زاده شود.