احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمدبن شهر دارالمعلم الاصبهانی . یاقوت گوید: او ادیبی فاضل و بارع در ادب و فصیح و کثیرالسماع و نیکوخط و صاحب اصول بودو وفات وی در شوال سال 446 هَ . ق . بوده است و یحیی بن منده گوید از جمعی از ثقاة و از جمله ابوغالب بن هارون شاگرد وی شنیدم که احمد مردی فاضل بود جز این که نماز نمیگذاشت . رجوع به معجم الادباء ج 2 ص 107 شود.
واژه های همانند
۳,۱۷۵ مورد، زمان جستجو: ۱.۰۵ ثانیه
احمد. [ اَم َ ] (اِخ ) ابوالکمال . رجوع به احمد قاسم ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالکمال کریدی . رجوع به احمدبن ابراهیم بن احمد رسمی شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالمحامد. رجوع به احمدبن محمدبن مظفر... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوحمد. رجوع به احمدبن اسماعیل ابی ثابت ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابومحمد. رجوع به احمدبن عبدالقادر حنفی ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابومحمد مغفلی . رجوع به احمدبن عبداﷲ هروی ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابومحمود. رجوع به احمدبن محمدبن ابراهیم بن هلال مقدسی و احمدبن ابراهیم مقدسی ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابومروان . رجوع به احمدبن محمدبن (قاضی ابی عبداﷲ)بن احمد... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابومصعب . رجوع به ابومصعب احمدبن ابی بکربن زرارة... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابوالمطرب . رجوع به احمدبن عبداﷲ مخزومی شود.