احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) کافی . ملقب بشمس الدین قاضی القضاة قزوینی . صاحب حبیب السیر گوید: او از خوف فدائیان اسمعیلیه پیوسته مانند ماهی جوشن پوش بود و در باب وجوب دفع ملاحده مبالغه بجای آورد. بنا برآن منکوقاآن خاطر بر آن قرار داد که یکی از شاهزادگان را باسپاه فراوان صاحب عهده ٔ جمیع مهمات ایران گرداند و بعد از تقویم لوازم مشورت قرعه ٔ اختیار از برای این کار بر هلاکوخان افتاد. رجوع بحبط ج 2 ص 21 و 31 شود.
واژه های همانند
۳,۱۷۴ مورد، زمان جستجو: ۱.۷۰ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود مفتی . رجوع به احمدبن محمود مشهور بقاضی زاده و قاضی زاده شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمود ونکروذه ، مکنی به ابوالفضل . ذکر او در محاسن اصفهان مافروخی در زمره ٔ شعرای فارسی اصفهان آمده . رجوع بمحاسن...
احمد. [ اَم َ ] (اِخ ) ابن مختار ابومبشر. ادیبی است از مردم اسکندریه و آن قریه ای است بر کنار دجله نزدیک واسط.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) المدبر، والی مصر. رجوع به نخبةالدهر دمشقی ص 109 س 12 شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن المدبر الکاتب . ابوعبیداﷲ محمدبن عمران المرزبانی در الموشح از وی روایت کرده است . (الموشح چ مصر ص 349). ابن الن...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مراد. محدث است .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مرکز (شیخ ...). وی قاموس فیروزآبادی را به نام البایوس بترکی ترجمه کرده است .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مروان ابومسهر. ابوعبیداﷲ محمدبن عمران المرزبانی در الموشح از وی روایت کرده است . (الموشح چ مصر ص 14). و رجوع ...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مروان بن دوستک ابونصر کردی حمیدی ، ملقب به نصراالدولة، صاحب میافارقین و دیار بکر بروزگار القائم باﷲ عباسی . او پن...
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مروان دینوری مالکی ، مکنی به ابوبکر. او راست : مناقب الامام مالک و کتاب المجالسة. وفات 310 هَ .ق .