احمد
نویسه گردانی:
ʼḤMD
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) نظام الدین بن ابراهیم بن سلام اﷲبن عمادالدین مسعودبن صدرالدین محمدبن غیاث الدین منصور شیرازی حسنی ملقب بسلطان الحکما و سیدالعلماء. او در ایران شهرت عظیم و مکانتی بزرگ داشت . وی را مؤلفات بسیار است از آن جمله اثبات واجب در سه نسخه کبیر و صغیر و متوسط. وفات او در 1015 هَ . ق . و برادرش امیر نصیرالدین در 1023 درگذشته است . و آندو برادررا بشریف رضی و مرتضی تشبیه میکردند. (خلاصةالاثر).
واژه های همانند
۳,۱۷۴ مورد، زمان جستجو: ۱.۱۳ ثانیه
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) خجندی برهانی ملقب بعلاءالدین . او راست : القصاری در تصریف .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) خرّاز. رجوع به ابوسعید خرّاز احمد... و رجوع به احمدبن عیسی الخرّاز شود.
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) خراسانی . رجوع به نفحات الانس جامی ص 147 شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) خرقی بن محمدبن احمد. از ائمه ٔ محدثین است .
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) خصّاف . رجوع به احمدبن عمر شیبانی حنفی ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) خصافی حنفی . رجوع به احمدبن علی ... شود.
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) خطابی . رجوع به ابوسلیمان احمد یا حمدبن محمد... شود.
احمد. [ اَ م َ] (اِخ ) خطی بحرانی . رجوع به احمد بحرانی ... شود.
احمد. [ اَ م َ ](اِخ ) خطیب بغدادی . رجوع به احمدبن علی ... و رجوع به خطیب احمدبن علی و رجوع به روضات الجنات ص 78 شود.
احمد. [ اَ م َ] (اِخ ) الخطیب الجاوی . رجوع به خطیب الجاوی شود.