اخنس
نویسه گردانی:
ʼḴNS
اخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن شریق . و او اُبی بن شریق بن عمروبن وهب بن علاج بن ابی سلمةبن عبدالعزی بن نمیره ٔ ثقفی است . مؤلف قاموس الاعلام آرد: یکی از شعرای جاهلیت است و خصومت او با رسول اکرم صلوات اﷲ علیه و صحابه ٔ کرام مشهور است . مؤلف منتهی الارب اخنس ثقفی بن شهاب بن شریق (کذا) را صحابی دانسته است . رجوع به امتاع الاسماع مقریزی ج 1 ص 71، 72، 303و رجوع به قاموس الاعلام و رجوع به اخنس بن شهاب شود.
واژه های همانند
۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
اخنس . [ اَ ن َ ] (ع ص ) مرد که بینی وی سپس رفته باشد و سر بینی اندک بلند باشد. آنکه بینی او واپس جسته باشد. بینی بازپس جسته . (مهذب الاس...
اخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن شهاب بن شریق بن ثمامةبن ارقم بن عدی بن معاویةبن عمروبن غنم بن تغلب . صواب آنست که وی از صحابه نبود و اخنسی ...
اخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن عباس بن خنیس . شاعریست از عرب .
اخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن غیاث بن عصمة. شاعریست از عرب .
اخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ابن قیس . رئیس فرقه ای از خوارج معروف به اخنسیه . (قاموس الاعلام ).
اخنس . [ اَن َ ] (اِخ ) ابن نعجةبن عدی کلبی . شاعریست از عرب .
اخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) ثقفی . رجوع به اخنس بن شریق شود.
اخنس . [ اَ ن َ ] (اِخ ) سلمی بن جناب . صحابی است . (منتهی الارب ).
اخنث . [ اَ ن َ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از خَنَث . مخنث تر.- امثال : اَخنث من دَلال ؛ و دلال مخنثی معروف است از مردم مدینه معاصر آل مروان...