اذن الدب . [اُ ذُ نُدْ دُب ب ] (ع اِ مرکب )
۞ دم کرده و جوشانده ٔ مشتی از آن بهترین مدر بول است و شوینده ٔ گرده ها و خوردن جوشانده و دم کرده ٔ آن برای رفع بادها که بر روی و پشت پای و شکم و جز آن پدید آید نهایت سودمند بود. و ابن البیطار آنرا مرادف فلوموس و بوصیرا گفته است . رجوع به آذان الدب شود.