ارشن
نویسه گردانی:
ʼRŠN
ارشن . [ اَ ش َ ] (اوستایی ، اِ) اسب نر. این لغت در پهلوی گوشن یا وشن و در فارسی گشن آمده است و سیاوش (نام پسر کیکاوس ) در اوستا سیاورشن (از: سیاو، به معنی سیاه + ارشن ) است . یعنی دارنده ٔ اسپ سیاه . رجوع به فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ج 1 ص 252، 254 شود.
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
ارشن . [ اَ ش َ ] (ترکی ، اِ) در دشت قبچاق بمعنی ابر است . (فرهنگ شعوری ).
ارشن arshan: این نام در اوستایی با همین گویش به این معانی می باشد: 1ـ نر، مذکر، مرد. 2ـ دلیر، شجاع، دلاور، یل. 3ـ نام برادر کیکاووس که به صورت کیارش د...