ارعن
نویسه گردانی:
ʼRʽN
ارعن .[ اَ ع َ ] (ع ص ) نادان . ابله . احمق . مرد گول زودسخن . || فروهشته گوشت و سست . (منتهی الأرب ). مسترخی . || دراز بی عقل . احمق دراز. دراز احمق . (زمخشری ). مؤنث : رَعْناء. || جیش ارعن ؛ لشکر گران بسیار. (منتهی الأرب ). آن لشکر که بپاره ٔ کوه ماند. (مهذب الاسماء). لشکر کوهی . سپاهی گران .جیش عظیم . || (ن تف ) نعت تفضیلی از رعن .
- امثال :
ارعن من هواءالبصرة ؛ الرعن الاسترخاء و الاضطراب و قال : و دخلوها رحلة فیها رعن ، و انماوصفوا هواها بذلک لاضطراب فیها و سرعة تغیره . (مجمع الامثال میدانی ).
واژه های همانند
۲۰ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
اران . [ اَ نِن ْ ] (ع اِ) اَرانی . اَرانِب . ج ِ ارنب . خرگوشان . (منتهی الارب ).
اران . [ اَ ] (اِخ ) شهریست که قباد آنرا بنا کرده است . حلوان ۞ : اران خواند آن شارسان را قُبادکه تازی کنون نام حلوان نهاد. فردوسی (از بع...
اران . [ اَ ] (اِخ ) از نواحی کارکَنده ساری . (سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 121 و 129).
اران . [ اَرْ را ] (اِ) حنّا که بدان دست و پای و محاسن خضاب کنند. (برهان قاطع).
اران . [ اَرْ را ] (اِخ ) ۞ اقلیمیست در آذربایجان ، همانجا که امروز از راه تسمیه ٔ جزء به اسم کل روسها بدان نام آذربایجان داده اند. صاحب بر...
اران . [ اَرْ را ] (اِخ ) آلبانی ۞ . (ایران باستان ص 2271 و 2401).
اران . [ اَرْ را ] (اِخ ) نام قلعه ای از نواحی قزوین . (معجم البلدان ).
اران . [ اَرْ را ] (اِخ )لغتی است در حرّان . دمشقی در نخبةالدهر (ص 191) آرد: و صارت القصبة حرّان و نسبت الی بناء ارّان بن آزر و آزر ابو ابراه...
اران . [ اَ ] (اِخ ) ۞ جزیره ای در اسکاتلند بمسافت پنج میلی مشرق کنتیر و سیزده میلی مغرب اسکاتلند و بین آن دو خلیج کلَید فاصله است و معظم...
اران . [ اِ ] (ع مص ) اَرَن . اَرین . شادی . نشاط. شادان شدن .