استغفر ا

استغفر ا. [ اَ ت َ ف ِ رُل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ، صوت مرکب ) بخشایش می جویم از خدای :
نگوید این چنین جز گبر گمراه
ازین گفتارها استغفر اﷲ.

ناصرخسرو.

مگوی این کفر و ایمان تازه گردان
بگوی استغفر اﷲ زین تمنا.

خاقانی .

سر دشمنان تو استغفر اﷲ
که خود دشمنان ترا سر نباشد
سخن بر سر دشمنت قطع کردم
که مقطع از این شعر بهتر نباشد.

؟

|| خدای ناکرده . هرگز :
مرا هر دم بر آن آرد ستیزش
که خیز استغفر اﷲ خون بریزش .

نظامی .

من رند و عاشق در موسم گل
آنگاه توبه ! استغفر اﷲ.

حافظ.

- استغفر اﷲ ربی و اتوب الیه و اسئله التوبة ؛ بخشایش میجویم از خدای پروردگار خویش و بازمیگردم بسوی او. آمرزش خواهم از خدای خویش و بسوی او بازگردم .