اسنوی . [ اِ ن َ وی ی ](اِخ ) عمادالدین محمدبن الحسن بن علی القرشی الاموی الاسنوی الاشعری . برادر شیخ جمال الدین اسنوی سابق الذکر است . مولد وی سال
695 هَ . ق . است . او فقیه و امام در اصلین
۞ و خلاف و جدل و تصوّف و نظار و بحاث و مردی بی تکلف بود. نزد پدر خویش فقه و فرائض و حساب آموخت و در این علوم مهارت یافت و سپس بقاهره رفت و از مشایخ آن شهر و در حماة از شرف بارزی کسب علم کرد. ترجمه ٔ برادر خویش را در طبقات خود آورده و ثنای بسیار گفته ، از آنجمله گوید: و لم یکن له فی الاصلین و الخلاف و الجدل نظیر بل و لا من یقاربه فی ذلک . او راست : مختصری در علم جدل بنام المعتبر فی علم النظر. و حیاةالقلوب فی التصوف . وی بشرح منهاج بیضاوی شروع کرد و گویند برادر وی آنرا کامل کرد. بسال
764 درگذشت و در تربت برادر بمقبره ٔ صوفیه مدفون شد. از آثار او حیاةالقلوب فی کیفیةالوصول الی المحبوب (در تصوف ) در هامش قوت القلوب فی معاملة المحبوب تألیف ابی طالب مکی و آن در مصر بسال
1310 هَ . ق . طبع شده است . (معجم المطبوعات ج
1 ستون
446 و
447).