اسود
نویسه گردانی:
ʼSWD
اسود. [ اَ وَ ] (اِخ ) ابن ابی کریمة. شاعر عرب . وی در اشعار خود کلمات فارسی آورده است :
لزم الغرّام ثوبی
بکرة فی یوم سبت ِ
فتمایلت علیهم
میل َ زنجی بمست
قد حسا الداذی صرفاً
او عقاراً پایخست
ثم ّ کفتم ذو زیادِ
ویحکم اِن خرّکفت
اِن ّجلدی دبغته
اهل صنعاء بجفت
و ابوعمرة عندی
ان ّ گوریذ نمست
جالس اندر مکناد
ایا عمدِ بنهست .
رجوع به البیان و التبیین چ سندوبی ج 1 ص 132 و 149 و تاریخ سیستان حاشیه ٔ ص 213 شود.
واژه های همانند
۸۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
عصود. [ ع َ ص َوْ وَ ] (ع ص ) روز دراز. (منتهی الارب ): یوم عصود؛ روز طویل و دراز. (از اقرب الموارد).
عصود. [ ع ِ ص َوْ وَ ] (ع ص ) زن باریک اندام . || (اِ) رکب فلان عصوده ؛ یعنی او بر سر خود رفت . (از منتهی الارب ). یعنی او به رای و نظر خود ...
عصود. [ ع ُ ] (ع مص ) بمردن . (تاج المصادر بیهقی ): عصدت الابل ؛ بمردند شتران . (منتهی الارب ). عصد الرجل ؛ آن مرد بمرد. عصد البعیر عنقه ؛ آن شت...