اسیر

اسیر. [ اَ ] (اِخ ) (خره ٔ...) ناحیتی است بفارس از بلوکات دشتی . چون دو کوه که عبور از آنها دشوار است در دو جانب این بلوک افتاده شمالی آن را گردنه ٔ کافری و جنوبی آن را ظالمی گویند. در میانه ٔ مردم مشهور است میان کافر و ظالم اسیر است و این بلوک از گرمسیرات فارس است ، در جانب جنوب شیراز،درازی آن از قریه ٔ وردوان تا وادالمیزان هشت فرسخ ، پهنای آن از قریه ٔ بَلبُلَی تا عربانه چهار فرسخ . محدود است از جانب مشرق و شمال به بلوک خنج و علا مرودشت و از مغرب و جنوب به نواحی گله دار. و شکار این بلوک آهو و بز و پازن و قوچ و میش کوهی و کبک و تیهو و کبک انجیر و در بعضی جایها درّاج است و در زمستان هوبره و چاخرق و زراعت آن گندم و جو دیمی و تنباکوست . در قدیم نخلستانها داشته و چند نخل کهنه باقی مانده است . قصبه ٔ این بلوک را نیز اسیر گویند، نزدیک بشصت فرسنگ در جانب جنوب شیراز افتاده است . خانه های آن از خشت خام و گل و چوب نخل است و شماره ٔ آنها تا پنجاه شصت سال پیش از این ، از هزار درب خانه بیشتر بود و اکنون بصد خانه ٔ خراب نمی رسد و آب خوردن این قصبه از آب انبار بارانی است و این بلوک مشتمل بر ده قصبه ٔ آباد است . (فارسنامه ٔ ناصری ). جمعیت آن 4000 تن است .