اطفاف

اطفاف . [ اِ ] (ع مص ) اطفاف چیز برای کسی ؛ بلند شدن برای وی و دست یافتن و پیداو آشکار شدن برای گرفتن . نزدیک شدن آن به کسی و آماده گشتن . مشرف شدن . و ظاهر این است که اصل معنی ارتفاع است . (از متن اللغة). طَف ّ. استطفاف . (متن اللغة). رجوع به مصادر مذکور شود. اطفاف بر چیزی ؛ اشراف بر آن . (از اقرب الموارد). و خذ ما اطف ؛ بمعنی خذ ما طف ؛یعنی بگیر آنچه نزدیک تو رسید و آسان شد. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || اطفاف کسی را دیگری ؛ توانا و قادر گردانیدن وی را بر چیزی . (از اقرب الموارد). در منتهی الارب و ناظم الاطباء، معانی : آگاه گردیدن و نزدیک شدن از معنی مذکور در متن اللغة و اقرب الموارد گرفته شده است . || اطفاف کیل ؛ با طفاف ۞ پر کردن پیمانه را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). پیمانه را به طفاف آن رساندن . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). پر کردن پیمانه . (تاج المصادر بیهقی ). || اطفاف ظرف ؛ پر کردن آن را تا برابر بالای آن باشد. (از متن اللغة). || اطفاف ناقه ؛ بچه ٔ ناتمام زادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || اطفاف بر کسی بسنگ ؛ فراگرفتن وی را بدان . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)؛ برداشتن سنگ را برای انداختن به وی . (از اقرب الموارد)؛ گرفتن وی را بسنگ . (از متن اللغة). || اطفاف امر؛ فهمیدن کار را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). اطفاف فلان به کار؛ زیرک شدن ودانا گشتن بدان . (از اقرب الموارد). اطفاف به فلان ؛ دانا شدن به وی و آهنگ کردن فریفتن وی . (از متن اللغة). || فریفتن . (تاج المصادر بیهقی ). اطفاف به کسی ؛ اراده ٔ فریب او کردن . || اطفاف بر کسی ؛ فروگرفتن وی را. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)؛ وی را فروگرفتن و بردن . || اطفاف شمشیر به کسی ؛ فرودآوردن شمشیر بر وی و زدن بدان او را. (از متن اللغة). اطفاف شمشیر و جز آن به کسی ؛ فروآوردن آن را به وی . (از اقرب الموارد). || اطفاف استره به بینی کسی ؛ نزدیک کردن استره را بدان و بریدن آن را. (از اقرب الموارد).