الب
نویسه گردانی:
ʼLB
الب . [ اِ ] (ع اِ) مقداری است معین و آن از سر انگشت سبابه تا سر انگشت ابهام است . (منتهی الارب ). || (ص ) مجتمع بودن بر کسی بظلم و عداوت : هم علیه الب واحد آنها بر وی مجتمعاند بظلم و عداوت و گاهی بدین معنی بدون لفظ واحد هم آورند و گویند هم علیه الب . (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۲۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
علب . [ ع ُ ] (ع اِ) سوسمار. (از اقرب الموارد). سوسمار سالخورده . (ناظم الاطباء).
علب . [ ع ُ ل َ ] (ع اِ) ج ِ عُلبة. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
آلب . [ ل ِ ] (ع ص ) گِردکننده . (مهذب الاسماء).
آلب . [ آل ْب ْ / ل ِ ] (ترکی ، ص ) بترکی قدیم ، دلیر. پهلوان . و جزء نخستین بعض اعلام مرکبه ٔ ترکانست ، چون آلب ارغون ، آلب ارسلان ، آلب تگین ، ...
آلب تکین . [ ل ِ ت َ ] (اِخ ) آلب تگین . اَلب تکین . نام یکی ازامراء آل بویه . او در بغداد در جنگ با عزالدوله بختیار مغلوب گردیده بشام گریخت و...
آلب ارغون . [ ل ِاَ ] (اِخ ) چهارمین فرمانروا از سلسله ٔ اتابکان لرستان . هلاکو پس از فتح بغداد برادر او تکله را بکشت و او را حکومت لرستان داد...
آلب ارسلان . [ اَ س َ ] (اِخ ) محمدبن داود میکائیل بن سلجوق . دومین ِ پادشاهان سلجوقی ایران . در سال 453 هَ .ق . بجای پدر خویش داود معروف بجغر...
علب الکرمة. [ ع ِبُل ْ ک ُ م َ ] (اِخ ) انتهای حدّ یمن است در صورتی که به قصد بصره از آن خارج شوند. (از معجم البلدان ).