انبه

انبه . [ اَم ْب ُه ْ ] (ص ) مخفف انبوه است . (برهان قاطع) (از غیاث اللغات ) (آنندراج ). بسیار. متعدد. کثیر :
گروه انبه ایشان چو لشکر یأجوج
سلاح محکم ایشان چو سد اسکندر.

عنصری .

از گله ٔ انبه چه غم قصاب را
انبهی ّ هش چه بندد خواب را؟

مولوی .

با سپاهی همچو استاره اثیر
انبه و فیروز صفدر ملک گیر.

مولوی .

- انبه شدن ؛ انبوه شدن . بسیار شدن . گرد آمدن :
همیدون بر آن دیده بان یک گروه
شدند انبه از زیر آن برز کوه .

اسدی (گرشاسب نامه ص 188).

|| مملو و پر. || فروریختن دیوار. || (اِ) بسیاری چیزها باشد خواه از مردم خواه از حیوانات دیگر. (برهان قاطع). کثرت :
گریزان چنان شد در آن گردگرد
کز انبه همی مردبر مرد مرد.

اسدی (گرشاسب نامه ص 225).

|| جماعت . گروه :
بدان انبه اندریکی مرد مست
بسنگی بر از دور تیغی بدست .

اسدی (گرشاسب نامه ص 143).

کجا باره زانبه بپرداختند
خم پنجه در باره انداختند.

اسدی (گرشاسب نامه ).

- پرانبه ؛ پرانبوه . پرجمعیت :
بیاکند گنجش ز گنج مهان
پرانبه شدش بارگاه از شهان .

اسدی (گرشاسب نامه ).

و رجوع به انبوه شود.