اهة
نویسه گردانی:
ʼH
اهة. [اَ هَ هََ ] (ع اِ) اندوه و ناله . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و در دعای بر انسان گویند: اهة لک . (از ناظم الاطباء). || (مص ) ناله کردن . آه گفتن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). آه کشیدن از اندوه . (مؤید). اِهَّة. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
عاهة. [ هََ ] (ع اِ) فساد. ج ، عاهات . و رجوع به عاهات شود.
آهه . [ هََ ] (ع اِ) تأوﱡه . || حصبه ، یعنی آبله های خرد که بر تن مردم پیدا آید با تب .