باد برین

باد برین . [ دِ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) باد صبا را گویند و آن از مابین مشرق و شمال وزد. (برهان ). باد صبا چه بر بمعنی بالاست و باد صبا محل وزیدن آن از مطلع ثریاست تا بنات نعش ،چون قطب شمال را نسبت بقطب جنوب در اکثر معموره برتریست بدین سبب آنرا باد برین خوانند. (آنندراج ) (انجمن آرا) (صحاح الفرس ). باد صبا. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی خطی نخجوانی ) (معیار جمالی ). نسیم الصبا :
گیتیت چنین آمد ۞ گردنده بدینسان
هم باد برین آمد هم بادفرودین .

رودکی .

و رجوع به باد بری ، باد فرودین ، باد صبا، باد فروردین ، باد فوردین شود. || و بعضی باددبور را باد برین گویند چنانکه شمس فخری گفته است :
بزیر چرخ برین بی مثال فرمانت
ز سوی غرب نیارد وزید باد برین .

(از برهان ).

فرهنگ جهانگیری و سروری و آنندراج شعر فوق راشاهد برای باد صبا آورده اند. بادی که از سوی مغرب جهد و آنرا باد فرودین و باد خوردین ۞ نیز گویند. (شرفنامه ٔ منیری ). مؤلف آنندراج گوید: «اینکه بعضی باد جنوب گفته اند که ضد شمال است سهو کرده اند و آن باد فرودین است برخلاف باد برین ». رجوع به باد دبور شود.