بغرة
نویسه گردانی:
BḠR
بغرة. [ ب َ رَ / ب َ غ َرَ ] (ع اِ) زمینی که بعد باران کارند و بهمان نمی سبز گردد. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به الجماهر ص 25 و تذکره ٔ داود ضریر انطاکی ص 82 و الاوراق ص 277 شود. || و له بغرة من العطاء لاتغیض ؛ یعنی او دائم العطاء است . (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۰ ثانیه
بقرة. [ ب َ ق َ رَ ] (ع اِ) گاو، نر باشد یا ماده . ج ، بَقَر، بقرات ، بُقُر،بُقران ، بُقّار، اُبقور، بواقر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ماده گاو. ...
بقرة. [ ب َ ق َ رَ ] (اِخ ) نام سوره ٔ دویم از قرآن کریم و آن دویست و هشتاد و شش آیت است ، پس از فاتحه و پیش از آل عمران .
سورهٔ بقره، (به معنای سورهٔ گاو ماده)[۱] دومین و بزرگترین سوره کتاب قرآن است و ۲۸۶ آیه دارد. بیشتر آیات این سوره در مدینه و پس از هجرت نازل شدهاست.[...
قره بقره . [ ق َ رَ ب ُ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان خورخوره ٔ بخش دیواندره ٔ شهرستان سنندج واقع در 68000 گزی باختر دیواندره و 16000 گزی جنو...
اصحاب سوره ٔ بقره . [ اَ ب ِ رَ ی ِ ب َ ق َ رَ ] (اِخ ) گروهی از صحابه که بجای سوره ٔ قل هواﷲ پس از حمد، سوره ٔ بقره را در نماز میخواندند: و ق...