بلا کشیدن . [ ب َ ک َ
/ ک ِ دَ ] (مص مرکب ) متحمل بلا شدن . رنج بردن . سختی کشیدن
: چه مایه کشیدیم رنج و بلا
ازین اهرمن کیش دوش اژدها.
فردوسی .
بیا به قصه ٔ ایوب صابر مسکین
بلای کرم کشید و نخفت بر بستر.
ناصرخسرو.
ملاح ... روزی دو، بلا و محنت بکشید و سختی دید. (گلستان ).