بلخ بامی . [ ب َ خ ِ ] (اِخ ) لقب شهر بلخ است . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بلخ شود
: درم بستد از بلخ بامی به رنج
سپرد ونهادیم یکسر به گنج .
فردوسی .
ز چیزی که از بلخ بامی ببرد
بیاورد یکسر به کهرم سپرد.
فردوسی .
مرحبا ای بلخ بامی همره باد بهار
از در نوشاد رفتی یا ز باغ نوبهار.
فرخی .
بزرگی است و در بلخ بامی سر است
مرا نیز در تخمه هم گوهر است .
اسدی .