بی خوکردن . [ خ َ
/ خُو ک َ دَ ] (مص مرکب ) وجین کردن و علفهای هرزه را کندن و از بین بردن
: بپیوندم و باغ بی خو کنم
سخنهای شاهنشهان نو کنم .
فردوسی .
بسازیم و آرایش نو کنیم
نهانی مگر باغ بی خو کنیم .
فردوسی .
|| پیراستن . پاک کردن . زدودن
: جهان را بداد و دهش نو کنم
مگر کز بدان باغ بی خو کنم .
فردوسی .
جهان از بدان پاک بی خو کنم
بداد و دهش کشوری نو کنم .
فردوسی .
به گیتی صد آتشکده نو کنند
۞ جهان از ستمکاره بی خو کنند
۞ .
فردوسی .