بی کلاه . [ ک ُ ] (ص مرکب ) (از: بی + کلاه ) سربرهنه . که کلاه بسر ندارد. || کنایه از اظهار اطاعت و فرمانبرداری است زیرا کلاه از لوازم منصب و بی کلاهی نشانه ٔ خلع از منصب و مقام و گاه نشانه ٔ سوکواری نیز بوده است . مقابل کلاهدار که بمعنی پادشاه و صاحب مقام است . (یادداشت مؤلف )
: همه مهتران نزد شاه آمدند
برهنه سر و بی کلاه آمدند.
فردوسی .
رجوع به بی کله و کلاه شود.