پروین خاتون . [ پ َرْ ] (اِخ )شاعره ای است باستانی که از شعر او در لغت نامه ٔ اسدی به شاهد آمده است و در بعض نسخ پرویزخاتون ضبط شده وظاهراً پروین خاتون درست باشد این دو بیت از اوست :
طفل را چون شکم بدرد آید
همچو افعی ز رنج ، او برپیخت
۞ گشت ساکن ز درد چون دارو
او
۞ بماچوچه
۞ در دهانش ریخت
۞ .
بیت ذیل نیز درموضعی از لغت فرس (ص
506) بنام پرویز [ ظ: پروین ] خاتون برای لغت دنه به شاهد آمده است لکن در دیوان منوچهری نیز همین بیت دیده میشود
۞ :
تا توانی شهریارا روز امروزین مکن
جز بگرد خم خرامش جز بگرد دن دنه .