اجازه ویرایش برای هیچ گروهی وجود ندارد

پوشش

نویسه گردانی: PWŠŠ
پوشش . [ ش ِ ] (اِمص ) اسم مصدر از پوشیدن . عمل پوشیدن : هریک برگی از درختان بهشت برخود نهادند و بدان پوشش کردند. (قصص الأنبیاء ص 19). || (اِ) ستر. حجاب . غطاء. ساتر. || کنف . زی .ذَرَاً. کنیف . (منتهی الارب ). ملاح . خِتل . (منتهی الارب ). فراض . سلب . (تفلیسی ). غفیرة. غشوة. غشاوة. غشیة.غاشیه . غشایة. سحبة. ستارة. سترة. استارة. مستر. جامه . لباس . کسوة. مَلبَس . مِلبَس . پوشاک . پوشیدنی . لِبس . (منتهی الارب ). جامگی . لبوس . (دهار) :
از اویم خور و پوشش و سیم و زر
از او یافتم جنبش و پای و پر.

فردوسی .


بتوران همی رفت چون بیهشان
مگر یابد از شاه جائی نشان ...
خورش گور و پوشش هم از چرم گور
گیا خورد گاهی و گاه آب شور.

فردوسی .


بخسرو چنین گفت پس رهنمای
که این نیست شاها بپوشش بپای .

فردوسی .


بخورد و بپوشش بپاکی گرای
بدین دار فرمان یزدان بپای .

فردوسی .


بدو ایمنی یابد و خوردنی
همان پوشش نغز و گستردنی .

فردوسی .


برهنه چو زاید زمادر کسی
نباید که نازد بپوشش بسی .

فردوسی .


بگنجور گفتیم تا هر که چیز
ندارد دهد پوشش و خورد نیز.

فردوسی .


پرستنده و پوشش و خوردنی
ز چیزی که بایست گستردنی .

فردوسی .


پس از پشت میش و بره پشم و موی
برید و برشتن نهادند روی
بکوشش از آن پوشش آمد بجای
بگستردنی بدهم او رهنمای .

فردوسی .


بزیر زمین در، چه گوهر چه سنگ
کزو خورد و پوشش نیاید بچنگ .

فردوسی .


تو گفتی زمین کوه آهن شده ست
همان پوشش چرخ جوشن شده ست .

فردوسی .


چو رفتندو دیدند پیر و جوان
بدانگونه بر، پوشش پهلوان
بماندند از آنکار هر کس شگفت
دل هر کس اندیشه ای برگرفت .

فردوسی .


چو روزی بر آمد نبودش زوار
نه خورد و نه پوشش نه انده گسار.

فردوسی .


خور و خواب و آرامتان از منست
همان پوشش و کامتان از منست .

فردوسی .


ز برگ گیا پوشش ، از تخم خورد
بر آسوده از بزم و روز نبرد.

فردوسی .


زره کرد پوشش بجای حریر
ببازی کمان خواست با گرز و تیر.

فردوسی .


زمین بستر و پوشش از آسمان
بره دیده بان تا کی آید زمان .

فردوسی .


سوم ره بخواب اندر آمد سرش
ز ببر بیان داشت پوشش برش .

فردوسی .


فرستادش افکندن ۞ و خوردنی
همان پوشش نغز و گستردنی .

فردوسی .


مر او را درم داد و دینار داد
همان پوشش و خورد بسیار داد.

فردوسی .


همان خواب گودرز و رنج دراز
خور و پوشش و درد و آرام و ناز.

فردوسی .


همه راه پر پوشش و خوردنی
از آسایش بزم و گستردنی .

فردوسی .


همه هر چه از ما پراکندنیست
گر از پوشش و گر، ز افکندنیست .

فردوسی .


خورشها پاک و جان افزا و نوشین
چو پوشش های نغز و خوب و رنگین .

فخرالدین اسعد (ویس و رامین ).


برهنه بدی کآمدی در جهان
نبد با تو چیز آشکار و نهان .
چنان کآمدی همچنان بگذری
خور و پوشش افزون ترا بر سری .

اسدی .


چو بیشت دهد پوشش و خورد و ساز
پس آنگه چو گرگان بدردت باز.

اسدی .


یکی جامه ٔ زندگانیست تن
که جان داردش پوشش خویشتن
بفرساید آخرش چرخ بلند
چو فرسود جامه بباید فکند
تن ما چو میوه است و او میوه دار
بچینند یک روزمیوه ز دار.

اسدی .


تا همچو مار بی خور و بی پوشش
کوشش کنی و مال بدست آری .

ناصرخسرو.


در صومعه ٔ خراب چونی
بی پوشش و خورد و خواب چونی .

امیر حسینی سادات .


گر نباشد ز برای شرف عیسی کس
پوشش سم خر از اطلس و اکسون نکند.

فلکی .


غلاف ؛ پوشش شیشه و شمشیر و جز آن . کِن . کِنان ؛ پوشش و پرده ٔ هر چیزی . (دهار). غِشاء؛ پوشش دل ، پوشش زین و شمشیر. اِغلاف ؛ پوشش ساختن . عرش ، عریش ؛ هر پوشش که سایه افکند. شغاف ؛ پوشش دل . تَزَیّی ؛ پوشش گرفتن . تَزییة؛ پوشش دادن . تَطبق ؛ با پوشش شدن . (دهار). طَبق ؛ پوشش هر چیزی . سُدفة؛ پوششی که بر دروازه سازند تا آن را از باران نگاه دارد. غفرة؛ پوشش چیزی . جُل ؛ پوشش ستوران . جلب ؛ پوشش پالان . قرن ؛ پوشش هوده . قَرقَر؛ پوشش زنان . قِشر؛ پوشش هر چه باشد.غشاوة؛ پوشش چشم . (دهار)؛ غاشیة؛ پوشش زین ، زین پوش و پوشش دل و هر پوشش دیگر. غشاء؛ پوشش شمشیر و زین وپوشش دل و جز آن . خَفاء؛ پوشش و هر چه بدان چیزی راپوشند از گلیم و جز آن . غَماء؛ پوشش که بدان اسب راپوشند تا خوی آرد. طَنف و طُنف و طَنَف و طُنُف ؛ پوشش در سرا. || جامه ٔ کعبه . کسوت خانه . لبس الکعبة. (منتهی الارب ): پادشاهی از حمیر یمن کعبه راپوشش فرستاد. (مجمل التواریخ والقصص ). و منجنیق انداختند بر کعبه و کسوت خانه سوخته شد و بروایتی می گویند سوختن پوشش خانه بوقت حصار حصین ابن نمیر بود. (مجمل التواریخ والقصص ). || لِحاف . (منتهی الارب ): باستراحت مشغول شد و از دهقان پوشش خواست (بهرامشاه ). (تذکره ٔ دولتشاه ). || پوست . لحاة ۞ :
سرخی خفچه نگر از سرخ بید
معصفرگون پوشش ۞ او خود سپید.

رودکی .


|| طبقه . آشکوب ۞ :
پیش قدرش سپهر نه پوشش
همچو ویرانه چاردیواریست .

جوینی .


|| سقف و آسمانه ٔ خانه و آنچه از آن سقف کنند از چوب و نی و حصیر و آهن و جز آن :
افزار خانه از زمی و بام و پوششش
هر چم بخانه اندر سر شاخ و تیر بود.

کسائی .


نبینی بدو اندر ایوان و خان
مگر پوشش آن همه استخوان .

فردوسی .


خانه نبود ساخته بی پوشش و بی در
بستان نبود خرم بی سبزه و اشجار.

فرخی .


دارُ مأمونیة؛ خانه ٔ دو پوشش . غماء، غَمی ّ؛ پوشش خانه . || لَحَد؟ کَفن ؟ :
ترا تخت و سختی وکوشش مرا
ترا تاج و تابوت و پوشش مرا.

فردوسی .


|| اَبره ؟ ظاهر؟ روی ؟ رویه ؟ :
تهمتن بپوشید ساز نبرد
همه پوششش بود یاقوت زرد.

فردوسی .


|| در بیت ذیل معنی کلمه پوشش را ندانستم شاید پوششش باشد :
رخ شاه تابان بکردار هور
نشستنگهش را ستونها بلور
ز بر پوشش جزع بسته بزر
بر او بافته چند گونه گهر.

فردوسی .


واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
تحت پوشش : زیر پوشش : زیر حجاب : زیر پوشاک : زیر جامه
هدف اصلی بیمه نامه عمر و تامین ایجاد یک صندوق مالی و پس انداز برای بیمه شده می باشد ولی در کنار این نوع پس انداز، بیمه شده را تحت پوشش و حمایت درمان ب...
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.