پیغو

پیغو. [ پ َ ] (اِخ ) پیکو. نام ولایتی مشهور. (برهان ). نام قسمتی از ترکستان . || نام هرکه پادشاه ولایت پیغو شود. (برهان ). پیغو مصحف یبغوست چه صورت دیگر آن جبغو باشد و ی با ج بدل شود چون جغرات و یغورت و دجله و دیله و یبغو بمعنی پادشاه قسمتی از ترکستان است :
دبیرش مر آن نامه را برگشاد
بخواندش بر آن شاه پیغو نژاد.

فردوسی .

هر چند مهار خلق بگرفتند
امروز تکین و ایلک و پیغو.

ناصرخسرو.

اندر عمل تسکین عیار بک غازی
بندند میان پیشت صد پیغو و صد تکسین .

سوزنی .

عنوان جبغو یا یبغو (که اغلب بغلط بیغو و پیغو نوشته و خوانده میشود) بحکام خلخ اطلاق شده . ابن خردادبه (ص 16) گوید سلاطین ترک و خزر و تبت خاقان خوانده میشوند، «به استثنای پادشاه خرلخ که جبغویه نامیده میشود». بقول کاشغری (ج 3 ص 24) یغفو عنوانی بود دو درجه پایین تر از خاقان ، عنوان یبغو را باید از نام قبیله ٔ یباغو تمیز داد، قبیله ٔ اخیر در سمت شرقی تر بین قای و تاتار جا داشته اند. (کاشغری ج 1ص 28). برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به حدود العالم مینورسکی ص 288. (از حواشی برهان چ معین ). || (اِ) پرنده ٔ شکاری از جنس باشه . (برهان ). باشق . || منقار مرغان . (برهان ). نوک .