پیموده . [ پ َ
/ پ ِ دَ
/ دِ ] (ن مف ) با پیمانه سنجیده . مکیّل . (منتهی الارب ). مکیول . (منتهی الارب ): اکتیال ؛ پیموده فاستدن . (تاج المصادر بیهقی ). || طی کرده . سپرده
: ز خاور همی آمد این ، آن ز روم
بسی یافته رنج و پیموده بوم .
اسدی .
-
پیموده شدن ؛ گذشتن . سپری شدن
: پیموده شد از گنبد بر من چهل و دو
جویای خرد گشت مرا نفس سخنور.
ناصرخسرو.