تبل

تبل . [ ت َ ] (ع اِ) دشمنی . (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بینهما تبل ؛ ای عداوة. (اقرب الموارد). || حقد. (اقرب الموارد) (از قطر المحیط). کینه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و فی قلبه تبل ؛ ای حقد. (اقرب الموارد). ج ، تبول و اتبال و تبابیل و این اخیر نادر است . و گویند: لم یزل اضمار التبول یسبب اظهار الحبول ؛ ای الدواهی . (اقرب الموارد). و رجوع به قطر المحیط و منتهی الارب شود.