ترکه . [ ت َ رِک َ ]
۞ (ع اِ) مأخوذ از ترکة تازی ، میراث و آنچه از شخص متوفی باقی ماند. پس نهاد. (ناظم الاطباء). مرده ریگ
: پارسازاده ای را نعمت بیکران از ترکه ٔ عمان بدست افتاد. (گلستان ). چون از آن آگاهی یافتند به قم آمدند و ترکه او برداشتند. (تاریخ قم ص
216). و رجوع به تَرِکَة شود.
-
ترکه ٔ خانه ؛اثاث البیت . (ناظم الاطباء).