تشنه ٔ آب زا. [ ت ِ ن َ
/ ن ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی مستسقی است که هرچه آب خورد رفع تشنگی او نشود و زرداب در شکمش افزاید و این لغت در فرهنگ و لغت ها نبود. از این شعر عنصری بدست آمد. (انجمن آرا) (از آنندراج )
: چو تشنه ٔ آب زا از بیم و از رنج
هلاک خویش را گشته خریدار.
عنصری (از انجمن آرا).