تندحمله . [ ت ُ ح َ ل َ
/ ل ِ ] (ص مرکب ) سخت جنگاور و حمله کننده . که با شدت و سرعت بر دشمن تازد. که بشدت و تندی حمله آورد
: آن شاه تندحمله که خورشید شیرگیر
پیشش به روز معرکه کمتر غزاله بود.
حافظ (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.