تنگ آستین . [ ت َ] (ص مرکب ) مفلس و تهی دست و بی نوا. || دین دار. (ناظم الاطباء). وحید در حاشیه ٔ خسرو و شیرین نظامی ص
43 آرد: تنگ آستین بودن ؛ کنایه از عصمت و بخشش نکردن . ضد فراخ آستین بودن که سخاوت است
: پرندش درع و از درع آهنین تر
قباش از پیرهن تنگ آستین تر.
نظامی .
رجوع به تنگ و تنگ آستینی شود.