توبه فریب . [ ت َ
/ تُو ب َ
/ ب ِ ف ِ
/ ف َ ] (نف مرکب ) آنکه توبه کرده را فریب دهد و او را به شکستن توبه ترغیب نماید. فریب دهنده ٔ تائب . تشویق کننده ٔ توبه کرده در ارتکاب گناه تازه
: مست نوازی چوگل بوستان
توبه فریبی چو مل دوستان .
نظامی .
رجوع به توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.